Grote Prijs Sociale Fotografie: Kayin Luys
Don’t Trust Pretty Girls
In mijn reeks ნუ ენდობი ლამაზ გოგოს (Don’t Trust Pretty Girls) ga ik op zoek naar mijn plek binnen mijn Georgische schoonfamilie. De titel refereert naar de tattoo op de arm van mijn vriendin haar grootvader. In mijn zoektocht stuitte ik onder meer op intimiteit, maar ook afstandelijkheid. De camera is een manier om die afstand te overbruggen en om volledig op dezelfde lijn te komen met mijn nieuwe familie. Het geeft me een reden om samen tijd te spenderen, om ze mee op pad te nemen, om het land te bezoeken en om samen aan tafel te keuvelen over wat het betekent om als Georgiër in een ander land te leven. Zo wordt een handdruk bij aankomst plots een knuffel.
Het is een project dat ik sinds enkele maanden gestart ben, maar de komende jaren nog verder uitgewerkt zal worden met om de zoveel tijd een nieuwe fase. Momenteel zit ik in de documentatiefase. Wat houdt de Georgische cultuur in, hoe verschilt het van mijn leefwereld maar vooral, wat verbindt me met deze cultuur? Via het leren van de taal zet ik eerste stappen om over te schakelen van documentatie naar integratie.
Mijn project liet me realiseren dat ik al onvoorwaardelijk deel ben van mijn schoonfamilie. Dat ze van me houden, ook al spreken we niet dezelfde taal. Dat ze trots op me zijn, ook al begrijpen ze misschien niet altijd even goed wat ik nu precies doe. Dezelfde liefde voel ik voor hen en daarom ben ik dit project gestart.