Reporter ter plaatse: Firmin in Charleroi

De foto die Brian McCarty maakte bij de tekening “I saw a tank, Chernigiv Ukraine” ©Brian McCarty

Opnieuw laat het Fotomuseum van Charleroi ons in vier tentoonstellingen een stukje van de wereld zien. Deze keer met bijzondere beelden vanuit het standpunt van kinderen in oorlogsgebied. Naast beelden van opgewekte, gelukkige mensen in Noord-Korea in ongewone setting. De vier tentoonstellingen lopen nog tot 21 Mei 2023.

Gelukkig zijn in Noord-Korea

De Franse fotograaf Stéphan Gladieu (°1969) laat ons met zijn strikte composities in ‘Corée du Nord’ kennismaken met de Noord-Koreaanse bevolking. Zijn foto’s zouden volkomen passen in reeksen over gelukkige mensen, weliswaar in een land met militaire optochten, soldaten blinkend van kop tot teen en met op de tribune een lachende leider op zijn paasbest! Inderdaad de beelden die Gladieu ons op groot formaat toont, laten ons een bevolking zien waar orde en netheid op de eerste plaats komt en waar jonge mensen en gezinnen een zonnige toekomst tegemoet gaan. Of het nu allemaal zo gelukzalig is zoals die knappe beelden ons tonen, weten we niet exact. Wel weten we dat de fotograaf, zoals hij zelf beweert, niets “in scène” heeft gezet en de vrijheid kreeg om zijn composities te maken. Daarvoor moest hij zich aan een aantal richtlijnen houden, op aangewezen plaatsen zijn beelden schieten en steeds met een controleur in de buurt. Die vrijheid kreeg hij omdat hij duidelijk niet de intentie had om Noord-Korea in een minder goed daglicht te plaatsen. Zijn beelden zijn duidelijk een vorm van fotojournalistiek, los van sensatie, met een persoonlijk kijk op het portret en met het oog op een zonnige toekomst! Het zijn taferelen waar je de mens ziet in familiale omstandigheden en niet zoals je zou verwachten tijdens parades, op de hogeschool of gezamenlijk genietend van vrije tijd in een gezonde omgeving met de glimlach en met dank aan het regime.

Op de tentoonstelling, wandelende bezoeker en 2 foto’s van Stéphan Gladieu, links : koppeltje pas getrouwd, bij een militair monument van de grote leiders Kim II-Sung en Kim Jong-il. rechts : schoolkinderen brengen hulde aan een ander monument van de grote leiders Kim II-Sung en Kim Jong-il ©Stéphan Gladieu, foto Maîtrise.
Op de tentoonstelling, training at the shooting range, Pyongyang North- Korea ©Stéphan Gladieu, foto Maîtrise. Pyongyang North- Korea ©Stéphan Gladieu, foto Maîtrise.
Op de tentoonstelling, students at the first 3D cinema, Pyongyang North- Korea ©Stéphan Gladieu, foto Maîtrise

Kindertekeningen in oorlogsgebied

Hoe je speelgoed kunt betrekken bij oorlogsfotografie laat de Amerikaanse fotograaf Brian McCarty (1974) in zijn tentoonstelling ‘War-Toys’ doordringen. Sedert 1996 is hij actief in conflictgebieden en wil hij zijn ervaringen laten zien door de bril van kinderen. Getroffen door de oorlogen in Syrië, Israël, Palestina, Libanon en nu ook in Oekraïne maakt hij contact met de plaatselijke kinderen en laat hij hen vertellen wat het geweld met hen doet.

Vervolgens laat hij hen tekeningen maken. Die inspireren hem om een soort studio-opname te maken in het landschap van het geweld. De kleine speelgoedjes die hij in zijn composities gebruikt, koopt hij ter plaatse. Op de tentoonstelling worden foto’s en de tekeningen mooi samen gepresenteerd.

Brian McCarty bij één van zijn werken van een oorlogssituatie en de bijhorende kindertekening. ©Maîtrise
Kindertekening: I saw a tank, Chernigiv Ukraine. ©Brian McCarty
De foto die Brian McCarty maakte bij de tekening “I saw a tank, Chernigiv Ukraine” ©Brian McCarty

Schaduw met een rafelrand

De Italiaanse fotograaf Vasco Ascolini (°1937) is sedert 1990 vriend en milde schenker van zijn foto’s aan het museum dat daarmee nu toch al, een tachtigtal exemplaren van bezit. “Hoog tijd om zijn oeuvre eens in volle lengte te laten bewonderen door ons publiek,” verklaarde Christelle Rousseau, adjunct-directeur en curator van deze tentoonstelling.

Ascolini deed eerst aan theaterfotografie om daarna architectuur en erfgoed op te zoeken met een historisch kantje. Ruïnes, kastelen, musea van Duitsland tot Italië en Frankrijk stonden op zijn lijstje. ‘Geciseleerde schaduw’ is de titel van deze tentoonstelling  omdat hij het licht aansnijdt alsof hij met een penseel de oppervlaktes invult. Verschillende musea hebben werk van hem in de collectie omwille van zijn ongebonden persoonlijke visie. Een hoogtepunt uit zijn carrière was de opdracht om Arles te fotograferen, een project dat uitmondde in een tentoonstelling op de ‘Rencontres de la Photographie’ (1991) in dezelfde stad.

Autoritratto al Musée Rodin, Paris France 2003. Coll. Musée de la photographie ©Vasco Ascolini.
PalazzoTe, van de serie Mantova il segreto della città, Mantoue, Italy 2002. Coll. Musée de la photographie ©Vasco Ascolini.

Verzamelzucht

Als laatste tentoonstelling willen we zeker het werk van Dimitri Michaux (2000) met als titel ‘Syllogomanie’ aanraden die in de ruimte van Galerie du Soir hangt.

Eerst en vooral Syllogomanie wil zeggen “verzamelzucht” of in een minder gunstige uitdrukking “ziekelijk collecteren”.

Michaux moest zijn eindwerk maken tijdens de covid-periode. Je mocht niet buiten maar dit was voor hem geen obstakel. Zijn moeder had immers een probleem met systematisch alle ruimtes in huis te vullen met de meeste diverse zaken. Alle kamers, kasten, lades,… zitten volgestouwd met eten, conserven, flessen, deegwaren, kommen, schoenen, kleren enz. Je kunt niet benoemen wat er nog ontbreekt. Een ideaal onderwerp dus om een origineel eindwerk te maken en een bewijs dat ieder nadeel ook een voordeel heeft. Een groothoek was hier wel nodig.

(FDM)

Uit de serie Syllogomanie ©Dimitri Michaux.