Nan Goldin – ‘All the beauty and the bloodshed’

Tijdens de beginjaren van mijn fotografiestudies aan de academie in Gent was Nan Goldin een fotografiegodin waar we allen enorm naar opkeken. Haar foto’s waren zeer toegankelijk. Op onnavolgbare wijze fotografeerde ze het wilde leven van haar exuberante vriendenkring. Er is nu een pracht van een documentaire in de cinema die inzoomt op haar fotografieoeuvre en haar leven als militant.

Met protestfilms heb ik een dubieuze verhouding. Vaak neigen deze films naar Hollywood-achtige bewieroking van de held(in) die onkreukbaar is in zijn of haar strijd tegen het grote onrecht. Niets van dit alles bij ‘All the beauty and the bloodshed’ van Nan Goldin. Deze film toont aan dat het protest van Nan Goldin tegen o.a. de farmaceutische industrie (belichaamd door de Sackler familie die dodelijke pijnstillers in de strot ramt van duizenden Amerikanen), sterk verweven is met haar eigen persoonlijke geschiedenis.

Nan Goldin groeit op in een vrij burgerlijk gezin in een klein gehucht waar er weinig ruimte is voor vrije ontplooiing. Haar zus, waar ze sterk naar opkeek en die wat ouder was dan haar, pleegde op jonge leeftijd zelfmoord omdat haar seksuele geaardheid niet aanvaard werd en afgedaan werd als een ziekelijke afwijking.
Nan ontvlucht haar milieu en zoekt troost bij vrienden met een vrijgevochten seksuele moraal. Die vrienden beschouwt ze als haar familie. Al snel begint ze hen in al hun doen en laten te fotograferen. Ze begint na een tijdje diashows te geven met haar foto’s. Na heel veel moeite vindt ze ook een galerie die interesse toont in haar werk. Op een bepaald moment slaat aids heel hard toe onder haar vrienden en ook dit brengt ze in beeld. Dan komt voor het eerst haar militante ziel naar voor: ze gaat de strijd aan met conservatief Amerika door de baanbrekende expo ‘Aids’ te cureren die de ziekte bespreekbaar wil maken.

Ondertussen breekt Nan Goldin met haar werk wereldwijd door en behoort ze tot de vaste collectie van zeer grote musea. Deze positie gebruikt ze in haar hevige (juridische) strijd tegen de Sackler familie. Deze familie profileert zichzelf als ‘filantropisch’ en ondersteunt de grootse musea met gigantische sommen geld. Maar wat Nan Goldin aanklaagt is dat deze familie verantwoordelijk is voor de aanmaak en epidemische verspreiding van de dodelijk gevaarlijke pijnstiller oxycontin. Door spectaculaire acties in musea en uitmuntend juridisch werk slaagt Nan Goldin erin om toch wat overwinningen te boeken tegen deze familie en er onder meer voor te zorgen dat hun naam uit de musea verwijdert wordt.

De film kun je zien als een puzzel waar de belangrijke stukjes uit het leven van Nan Goldin mooi samenvallen. Een belangrijke zin die ze uitspreekt en die misschien wel de rode draad is waarom ze zo’n vechtster is zegt ze op het einde van de film: ‘De verkeerde dingen blijven geheim en dat maakt mensen kapot’.

All the beauty and the bloodshed is een absolute aanrader. Nu te zien in de betere cinema.

Hendrik Braet