Leen – Wiebelbeeldjes

Leen is altijd druk in de weer. Ze houdt zich bezig met beeldhouwen én heeft een eigen uniek concept ontwikkeld: wiebelbeeldjes gemaakt met spandraad.

“Ik begon met spandraad te experimenteren door het te plooien en vast te slaan op houten blokken. En plots had ik een concept.”

Beeldhouwen kwam terug in het vizier toen Leens kinderen wat zelfstandiger waren en ze ruimte had om iets voor zichzelf te doen. Door een verhuis kampte ze helaas met plaatsgebrek en groeide er vanuit die beperking wiebelbeeldjes. Door te experimenteren met spandraad kwam ze tot dit unieke concept.

“Als ik bezig ben met mijn werken ben ik heel geconcentreerd. Tijdens het kappen of plooien ben ik heel gefocust. Dan kan ik mijn geest echt leegmaken. Zo kom ik tot rust. Ik heb dat echt nodig.”

Leen maakt omdat ze niet anders kan. Ze doet het voor zichzelf, om haar zinnen te verzetten en te ontspannen. Verzonken in de diepte van het maakproces kan ze erg genieten van de stilte die ze daar aantreft.

“Ik merk op dat die wiebelbeeldjes dikwijls mensen vrolijk maken, en dat werkt besmettelijk voor mij.”

Niet enkel Leen wordt er dus zelf vrolijk, ze laat ook haar omgeving meegenieten. Veel werken eindigen als cadeau voor familieleden of vrienden. Naast het experimenteren en het proces van het maken zelf, haalt ze ook hier voldoening uit.

“Elk nieuw figuurtje dat ik maak, is een op zichzelf staande ontdekkingsreis. Zo maakte ik ooit een één meter hoge reiger. Eens aan het wiebelen, klapt die meteen dubbel. Dus daar heb ik veel voor moeten opzoeken en experimenteren. Maar eens je het dan gevonden hebt, ben je supertrots.”

Wanneer een werk niet direct uitdraait zoals gepland, ziet Leen dit als een boeiende leerervaring. Voor haar ligt de focus vooral op het proces en het experimenteren. Daar valt de meeste voldoening te rapen. Ook wanneer mensen haar vragen iets nieuws te maken, schrikt dat haar niet af. Ze haalt plezier uit de uitdaging en gaat deze dan ook graag aan.

“Ik zou niet kunnen leven zonder dat ik creatief bezig ben. Ik heb dat echt nodig. Dat draagt enorm bij tot mijn welzijn.”

Maakt maken dan gelukkig? Wij denken van wel!