Jannes – Knuifelaar

Jannes Lambrecht is een knuifelaar. Dat kwam hij als ingenieursstudent te weten via een professor Elektriciteit. Het is een knusse en vernuftige term voor iemand die oplossingen zoekt. Vandaag is hij zelf docent op de Arteveldehogeschool en Sint-Lucas Gent. Al van bij het begin gaat het gesprek over zijn verlangen bij te leren en te maken.

“Zeker het idee van de Homo Universalis speelt mee in wat ik doe. Zo ben ik als maker betrokken (geweest) in heel veel kunsttakken en -projecten. Ik vind dat mensen te afhankelijk worden gemaakt vandaag, wat ze kunnen beperkt zich tot wat er binnen hun expertise ligt. Bijgevolg moet je voor kleine problemen meteen op anderen steunen: je moet wachten tot een bepaalde expert kan en die dan ook nog eens betalen. Ik moet hierbij wel nuanceren dat iedereen zijn eigen sterktes en zwaktes heeft, je zal nooit alles kunnen. Toch vind ik dat we meer tijd moeten maken of krijgen om zelf naar een probleem te kijken, of elkaar iets bij te leren.”

Ook al is Jannes een ingenieur en beeldend vormgever van opleiding, hij is evenzeer geboeid door manieren om met je handen te werken. Het maakt voor hem weinig uit of het gaat over solderen, lasercutten of functionele waterpompen in elkaar zetten, zolang het maar reële problemen zijn die hij voor de voeten geworpen krijgt. De leraar in hem kan ook het niet laten om materiaal democratisch ook voor anderen toegankelijk te maken.

“Het laatste collectieve aspect van creëren dat ik nog wil vermelden is dat ik al een tijdje droom van een leenplatform waar ik audiovisueel of tentoonstellingsmateriaal kan aanbieden aan iedereen. En zo probeer ik maken toegankelijker te maken. Het is natuurlijk kostelijk om zo’n collectie bijeen te sprokkelen en dus meer iets voor op de lange termijn. Daarom, als ik dan toch een centje verdien buiten mijn werk als docent, zoals recent bij Compagnie Gardavoe, steek ik dat in Jean-Jacques Collective, de vzw achter dit project. Het moet een nuloperatie zijn. Al lukt dat niet altijd, voor een klein project in Luik heb ik bijvoorbeeld zelf al bijgepast. Of voor het festival dat ik mee organiseer, Rock Earthfield, ben ik al blij dat ik dit jaar eens geen verlies heb gemaakt.” (lacht)

Het citaat hierboven bevestigt nog eens dat creatieve duizendpoten zoals Jannes altijd bezig zijn met maken. Hij verdiept zich graag in nieuwe materie en bewaakt tegelijk ook de balans: het mag niet routineus worden. Want dan verdwijnt de passie.

“Na mijn opleiding als ingenieur heb ik grafische vormgeving gedaan, en daar kon ik mijn ei kwijt: ik mocht constant maken en experimenteren. Daarbij zocht ik regelmatig nieuwe programma’s op, ook dingen buiten het curriculum.”

Maken, maken en maken. Jannes heeft er heel zijn leven rond ingericht. Is hij er niet over aan het lesgeven, dan is hij het zelf aan het doen. Na het gesprek vragen we ons stilletjes af of het idee van een ‘niet-makende Jannes’ ondenkbaar is, zoals vierkante cirkels dat ook zijn.