Interview met Freya Maes

Als fotografieliefhebber hoorde je waarschijnlijk al van Freya Maes. Misschien dankzij het FOMU, waar haar werk tot de collectie behoort? Of dankzij haar baanbrekende documentairefotografie over de veranderende vrijetijdsbesteding van de Antwerpenaar? Of… als jurylid sinds jaar en dag van onze wedstrijd Grote Prijs Sociale Fotografie?
Allee bon, het maakt niet uit! Want hier hoor je over Freya, door Freya!

Dag Freya, hoe zou je jezelf als fotograaf omschrijven?

Freya: “Ik ben een documentairefotograaf, op zoek naar verhalen. Dat kan dicht of ver van huis zijn. Zo heb ik een reeks gemaakt over beurzen, zoals Batibouw, het autosalon of de eroticabeurs. Iets recenter koos ik voor de lokale Dendermondsesteenweg in Gent, om er het leven in beeld te brengen.

Wat zegt dat over jou als beoefenaar van de sociale fotografie?

Ik probeer geen grote maatschappelijke vraagstukken aan de kaak te stellen, veeleer kleine menselijke gebeurtenissen te tonen. Welke veranderingen zie ik rond mij gebeuren? Voor mij is de  nieuwsgierigheid naar kleine ‘verwonderingen’ mijn belangrijkste drijfveer.

Als je moest kiezen uit je portfolio, waar kijk je trots op terug?

Dat moet de reeks ‘Real Fake’ zijn over de veranderende vrijetijdsbesteding van de Antwerpenaar, in opdracht van de provincie.

En als we de blik naar de toekomst richten, waar kijk je dan nog naar uit? 

Ik was artist in residence  in Wilson, North Carolina. En liefst zou ik nog even verder trekken door Amerika.

Kan je wat meer vertellen over je residentie? Waar ging dat over?

Jerome De Perlinghi, Belgisch fotograaf, startte het project ‘Eyes on Main Street’ op. Elke maand brengt hij een andere fotograaf naar Wilson, om die plek te laten fotograferen. Na een jaar organiseren ze hierrond een tentoonstelling met ook werk van internationale fotografen. Dat maakt Wilson wereldbekend in de fotografie, én zorgt ervoor dat het zelf ook heel goed gedocumenteerd is.

Wow! Dat klinkt fantastisch! En bedankt voor het interview, Freya!