Evelyne – Tekenen
Evelyne is iemand die spontaan in het maken vervalt. Soms een beetje té veel, vindt ze zelf.
“Na mijn werk wil ik nog iets kunnen doen voor mezelf.”
Zolang Evelyne zich al herinnert, tekent ze al, maar er zijn ook andere hobby’s die ze uitoefende. De rode draad is steeds een bezigheid waarbij je je handen gebruikt..
“En dan bedoel ik ook echt ‘handen’, niet vingers! Ik moet al veel typen op mijn werk. Verder besteed ik soms ook aandacht aan cosplay, naaien en borduren. Ik kan me verliezen in vragen over de juiste kleur, patronen of lijnen en ik moet ervoor oppassen dat ik ook genoeg varieer in mijn activiteiten. Tekenen doe ik het langst, ik zeg weleens dat er een spook in mijn hand is dat moet tekenen. Recent drum ik ook.”
Samen of alleen maken, beide zijn voor haar goed. Ze geniet zowel van het gezelschap als de individuele, stille verdieping in een activiteit. Vooral in de cosplaygemeenschap vond ze een groep mensen die met haar kennis uitwisselden en samenwerkten aan kostuums van personages uit boeken, tv-reeksen, films enzovoort. Die figuren inspireren haar tekeningen ook. Als ze zich soms niet geremd voelde om aan anderen te tonen wat ze met een potlood kan, zou ze dat vaker doen.
“Ik voel snel een kritisch stemmetje van iemand anders in mijn hoofd en dat belemmert mijn creativiteit en dus ook mijn zin om verder te werken. Het is geen constructieve kritiek. Het zorgde er zelfs voor dat ik even stopte met tekenen. Of de frustratie wanneer iets niet lukt vind ik ook moeilijk, maar je moet daardoor om te groeien.”
De appreciatie van anderen, dat is belangrijk voor haar. Je voelt je er euforisch door. Al wou ze dat dat niet zo was. Soms twijfelt Evelyne of ze, als ze de keuze zou krijgen, er haar job van zou maken. Maar dan maak je natuurlijk nog meer in verhouding tot anderen, beseft ze, en ben je afhankelijk van hun voorkeuren voor inkomsten.
“Neem nu de concept art die je maakt voor een klant van een bedrijf waar je deel van uitmaakt, daar zijn veel verwachtingen en verplichtingen, wat is de invloed daarvan op mijn passie?”
Soms komt ze te moe thuis van haar werk om nog te kunnen ontspannen. Dat vreet aan haar, want ze heeft er nood aan om, zoals ze het zelf treffend formuleert, productief te kunnen ontspannen.
“Ik wil niet op het einde van de werkdag met een lege kop huiswaarts gaan. Er worden heel hoge, soms onmogelijke eisen gesteld waar ik werk, en ik kies er bewust voor om daar niet in mee te gaan. Principieel werk ik mezelf niet te pletter, zodat ik thuis nog iets voor mezelf kan doen.”