Beryl – Haken

Beryl is een studente sociaal werk en vult sinds kort haar zesentwintigjarig bestaan in met haken. Dit ontdekte ze tijdens een opname in de psychiatrie, via een vriend in de leefgroep. Ondertussen zijn ze huisgenoten.

“Ik wou het al langer leren, maar het kwam er niet van. Het hielp ook wel dat iemand anders echt bij me was om me te tonen hoe het moet, wat soms beter werkt dan met Youtube tutorials.”

Ondertussen oefent ze al een jaar en lukt het steeds beter. Ze is blij dat ze nieuwe dingen durft haken en die assertieve houding ook daarbuiten leert inzetten. Al zijn er een paar dingen die beter kunnen, vindt ze zelf.

“Dan koop ik wol om iets te maken en blijkt dat ik te weinig heb ingekocht, waarop ik terugkeer naar de winkel en ontdek dat ze die kleur niet meer verkopen. Op logistiek vlak kan ik dus nog groeien.” (lacht)

Ook het bijhouden van het aantal steken lukt steeds beter. Beryl’s groeiproces leverde al een paar eindresultaten op: een aantal sjaals en een handtas. De handtas bengelt nu aan de schouder van een vriendin, maar moest ze beter kunnen plannen (lees: genoeg wol inkopen) dan zou ze veel meer kunnen en willen delen.

“Soms haken mijn huisgenoot en ik gewoon samen. Dat is fijn, maar als ik alleen op de trein haak is dat ook goed. Ik zou het ooit aan iemand willen leren.”

Een deel van de kracht van haken, zegt ze, zit in het therapeutische effect. Het helpt om je gedachten te verzetten. Dat lukte minder goed bij andere hobby’s.

“Ik probeerde ook te naaien, borduren, schilderen en tekenen. Maar dan leg ik mezelf meer prestatiedruk op en dan is het ontspannende element ervan af. Bij haken kan ik ermee leven dat het niet perfect is en kan ik tegelijk trots zijn op mijn eindproducten.”

Naast het proberen van haakwerk voor gevorderden zou Beryl ook graag wol leren spinnen. Dan heb je immers nog een extra deel van het productieproces in handen.

“Haken kreeg een grotere betekenis in mijn leven dan ik had verwacht. Het leert me tevreden te zijn met imperfecties.”