Pieter – Breien

Pieter, 41 jaar en woonachtig in Antwerpen, werkt als begeleider voor mensen met een beperking. In zijn vrije tijd is hij meestal te vinden in zijn volkstuin aan de rand van de stad, maar tijdens de wintermaanden legt hij zich helemaal toe op breien, haken en borduren.

“Tijdens de zomerperiode heb ik mijn tuin, maar in de winter is er daar amper werk. Ik miste echt iets om te doen te hebben, om bezig te zijn. Vrienden van mij waren begonnen met breien. Daarmee hadden ze mijn nieuwsgierigheid gewekt. Dus ik deed een keer mee en was meteen verkocht. Ondertussen zijn we een paar jaar verder en heb ik al wat meters gebreid (lacht).”

Het allerfijnst vindt Pieter het om dit samen te doen en zo ook te leren van elkaar. Al zoekt hij soms ook tutorials op YouTube. De sociale interactie ervaart hij als een belangrijke troef.

“Het breien zelf kan soms als eentonig worden omschreven. Eenmaal je een gemakkelijk patroon volgt, ben je urenlang dezelfde handeling aan het uitvoeren. Na een tijdje moet je eigenlijk niet meer kijken. Dan is het wel leuk om te kunnen babbelen, zodat er wel sociale interactie is. Je zit niet meer gewoon alleen te breien. Dat is eigenlijk het idee er achter, om samen iets te doen.
Ik ervaar dat handwerken ook als meeleven met de seizoenen, een zoektocht naar rust. Vroeger gebruikten de boeren de tijd in de donkere maanden ook voor dit soort dingen. In de winter zit je automatisch meer binnen, letterlijk. Maar dat zorgt er ook voor dat je innerlijk een stukje naar binnen keert. En dat doet dat handwerken ook. Dat creëert eigenlijk kalmte vanbinnen. Waardoor je ook wat rustiger wordt en wat dieper kunt gaan. Het handwerken is voor mij een vorm van meditatie.”

Pieter leert ook graag nieuwe technieken bij. Zo begon hij recent met sashiko, een Japanse vorm van borduren. Sashiko wordt gebruikt om kledij te herstellen. Het is Pieter zijn manier om in te gaan tegen onze vluchtige wegwerpmaatschappij en de alom heersende trend van fast fashion (consumptiecultuur waarin consumenten vaak en veel goedkope kleding kopen die ze slechts korte tijd dragen, nvdr).

“Ook dit is enorm rustgevend. Bovendien heb je heel snel resultaat en het ziet er nog knap uit ook. Dat is een eyecatcher, vind ik. Het geeft een fijn gevoel om iets te kunnen maken of herstellen dat er dan ook nog eens goed uit ziet. Visueel herstellen, ook om mensen terug bewust te maken van wat de waarde is van kleding en dat het niet zomaar allemaal moet worden weggegooid, want dat is pure verspilling uiteraard. Ik ervaar best wel wat fierheid over mijn werk. Mijn vrienden en familie vinden het ook heel leuk wat ik doe en ze steunen mij ook.”

Het eindresultaat is iets om naar uit te kijken, maar Pieter vindt de weg ernaar toe minstens zo belangrijk.

“Zonder het proces kom je niet tot een resultaat en jouw resultaat krijg je nooit zonder het proces. Dus dat proces is gewoon fundamenteel aan alles wat met het resultaat te maken heeft. Zeker als je gaat breien, dan volgt het resultaat pas na twee of drie weken. Je hebt dan dingen bijgeleerd. Want je maakt ook regelmatig fouten tijdens dat proces. Als het resultaat dan niet is wat dat je verwacht had, is dat niet eens zo erg. Je bent bezig geweest, hebt er heel wat tijd over laten gaan. Je hebt veel vrije tijd erin gestoken. Je staat weer een stukje verder in je leven. En als het resultaat niet is wat je in gedachten had… Tja, dat is ook het leven. Je krijgt bijna nooit het resultaat dat je verwacht. Ook niet in het gewone leven.”