Kristof – Lepelsnijden

Kristof De Waele is 44 jaar en werkt al 24 jaar in de chemiesector. Begin 2021 viel hij uit met een zware burn-out. Een noodzakelijke verandering in zijn levensstijl drong zich op. Als hobby ontwikkelde hij een passie voor houten lepels snijden.

“In die periode ben ik serieus beginnen vertragen. Ik trok meer de natuur in en deed mee aan bushcrafts (overleven in en met de natuur, nvdr). Toen vertelde een vriendin mij over iemand die uit hout lepels snijdt. Op een markt in Bokrijk heb ik hem dan bezocht. Nadat ik eerst enkele keren voorbij dat kraam was gewandeld, durfde ik hem aanspreken. Al gauw was ik een uur met hem aan het praten over zijn ambacht en onthaasting. Niet veel later deed ik mee aan een workshop en zo kreeg ik de smaak te pakken.

Na mijn burn-out wou ik ook zo snel mogelijk terug in het normale ploegenstelsel aan de slag, in hetzelfde patroon en met dezelfde collega’s. Wat ik doorheen de jaren wel gemerkt heb, is dat arbeidersjobs steeds meer bediendenjobs worden. Je bent steeds minder met je handen bezig, steeds meer met computers. Om die reden voelt dat lepelsnijden zo bevrijdend.”

Voor Kristof is het proces naar een lepel belangrijker dan de uiteindelijke lepels zelf. Het maken, vertragen en verbinden primeert. Daarom heeft hij niet meteen ambitie om de lepels te verkopen. Het is een hobby, en dat moet ook zo blijven. Het lepelsnijden kent een warme community, iets waar Kristof zich ook erg in thuis voelt.

“Het lepelsnijden zorgt voor verbinding. Aan de ene kant ben je op jezelf bezig, maar langs andere kant zijn er de lepelcafés en –feesten waar je anderen leert kennen. Het is echt een community waar je deel van uit maakt (straalt). Dat zijn ook allemaal heel toffe mensen die houden van die vertraging. Vaak hebben zij ook erg drukke jobs, maar op die momenten kunnen ze dat volledig loslaten.

Als ik terug kom van zo’n lepelfeesten of -weekend, dan heb ik het gevoel terug te komen uit een sprookjeswereld. Wanneer ik terugkeer in de dagelijkse realiteit, is dat soms een muur waartegen ik op bots. Daar ben ik wel gevoelig voor.”

De community van lepelsnijden in de lage landen wordt steeds groter. En in Engeland hebben lepelsnijders ingezien dat het ook heel wat therapeutische voordelen heeft. Eén van de organisaties die daar sterk op inzet is ‘Spoons are good for you’. Idealiter zou het project dit jaar in België worden uitgerold. Het zich bewust zijn van het letterlijk verwerken van de natuur is ook een belangrijk element.

“Alles krijgt een tweede leven. We gaan echt niet speciaal bomen omzagen, maar gebruiken snoeihout of hout van stormschade. Het is die verbinding met de natuur die mij ook zo aanspreekt.”

Op deze bijzondere hobby krijgt hij vanuit zijn omgeving verschillende reacties.

“Sommigen zetten het weg als ‘lepeltjes snijden’ en dat klinkt dan wel minder positief. Maar er zijn er ook bij die het heel tof vinden. Die krijgen dan wel eens een lepeltje van mij (lacht). Ik kan er gerust iedere dag mee bezig zijn. Ze vinden thuis dat ik mij er soms iets teveel in verlies, maar ze zien ook dat dit mij deugd doet. Ik voel dat de burn-out me erg veranderd heeft. Ik ben terug dichter bij de persoon die ik 30 jaar geleden was.”