Fotograaf in de kijker: Bénédicte Blondeau

Bénédicte Blondeau (geboren in La Louvière, België), woont en werkt in Berlijn.

Ze studeerde fotografie aan Ar.co, Lissabon (2018) en Academie voor Schone Kunsten, Gent (2015). Ze heeft een Master in Toegepaste Communicatie, gespecialiseerd in Media Educatie aan IHECS, Brussel (2010). Ze werkte 5 jaar als mediacoach en regisseur van multimedia- en documentairefilms in het gebied van mediageletterdheid, kunst en cultuur in België. Daarna verhuisde ze naar Portugal waar ze haar artistieke praktijk in fotografie uitdiepte. Ze nam deel aan verschillende tentoonstellingen en lezingen in Europa en haar werk is gepubliceerd in veel verschillende tijdschriften internationaal. In september 2019 werd haar eerste fotoboek getiteld “Ce qu’il reste” uitgebracht door de in Lissabon gevestigde uitgeverij XYZ books. “Ce qu’il reste” is finalist voor Photo España’s best book award (internationale categorie) en de DGLab Book Design Awards 2020 en is shortlisted voor de ADAGP MAD Revelation Artist Book Award.

Bénédicte Blondeau bereidt momenteel haar eerste monografische tentoonstelling voor die in september 2021 zal worden getoond in de Photoforum Pasquart in Zwitserland.

Daarnaast is Bénendicte medeoprichtster van PEP (Photographic Exploration Project). Zij lanceerden een open call die je hier kan vinden

Over de reeks Lieux Intimes:

In haar serie “lieux intimes” gebruikt Bénédicte Blondeau haar directe omgeving als inspiratiebron. De ruimtes die ze in haar foto’s afbeeldt zijn meestal leeg en stil en kunnen gezien worden als een soort “heterotopie”, een manier om stedelijke ruimtes te ervaren, een selectie in en een interpretatie van de materiële, geconstrueerde en de voor georkestreerde wereld. Gangen, hallen, wachtkamers, passages creëren ruimtes van anders-zijn waarin de regels en normen van de maatschappij niet meer gelden. Hun leegte laat een indruk achter bij de toeschouwer, die van een zekere afstand toekijkt. Een indruk die een soort speculatie impliceert, die voortkomt uit wat we zien, maar ook uit wat we ons daarbij voorstellen. Hier en daar duiken personages op, fragiel en onzeker, zonder volledig gezien te worden. De ruimte wordt meer dan wat wordt afgebeeld, en nodigt uit tot verwondering over wat er binnen, maar ook buiten de ruimte is gebeurd of zal gebeuren. De omgeving die in haar beelden wordt afgebeeld wordt als een andere ruimte, echt en absoluut onwerkelijk tegelijk. Een zich uitbreidend parallel universum dat zijn bron vindt in intieme ruimten die gebruikt worden om beelden te creëren waarvan de manieren van interpretatie contrasteren met de werkelijke beeldenstroom die door de media in onze samenlevingen wordt gegenereerd.