Myriam – Knutselen

Of het nu een paashaas, een kerstman of duizend mondmaskers is die ze moet maken, Myriam Bellio draait er haar hand niet voor om. Zeker niet als het samen met anderen is, zoals bij Linx+ ‘t Cabaljon. Maar het meest gelukkig wordt ze van dingen weg te geven.

Dag Myriam, kan je jezelf eens voorstellen?

Myriam: “Mijn naam is Myriam Bellio. Die achternaam is Italiaans, want mijn grootouders waren Italianen die hier kwamen werken in de mijnen van Marcinelle. Vandaag ben ik lid van Linx+ ‘t Cabaljon in Houthalen-Helchteren. Het meeste knutselwerk doe ik samen met hen. We hebben een vrouwengroep die regelmatig samenwerkt, en ook met mijn man maak ik regelmatig.”

Wat heb je dan al gemaakt?

Myriam: “Soms is dat voor feestdagen, zoals engeltjes of een kerstman voor kerstmis, bloemstukken of paasdecoraties die mijn man in hout uitsnijdt en ik met ‘t Cabaljon. Tijdens corona waren we ook productief. Ik maakte eerst alleen mondmaskers en kreeg daarna de toestemming om samen met anderen van ‘t Cabaljon te maken in een ruimte. Ondertussen brachten mensen ook stoffen aan. Zo hebben we een duizendtal mondmaskers gemaakt en verdeeld en op het einde konden we dankzij vrije bijdrage een mooie som geld schenken aan Wens Ambulancezorg vzw. In de paasperiode hebben mijn man en ik toen een houten paashaas van twee meter lang buitengezet en een mandje aan zijn arm gehangen met paaseitjes in. Zo konden we coronaproof de kindjes blij maken.”

En maak je al lang?

Myriam: “Toch al even hoor. Minstens zestien jaar, want zolang ben ik al schepen in Houthalen-Helchteren. Ik herinner me nog dat we de Italiaanse variant van Sinterklaas vierden, Befana. Dat is een heks die snoep brengt naar brave kinderen en een stok geeft aan stoute. Daarvoor maakten we dan veel decoratie.”

Op welk knutselobject ben je het meest fier?

Myriam: “Mijn man sneed een vrouw met rok uit hout die we daarna versierden met knopen. Dat was ook het object waarmee we het meest moeite hadden. Omdat al die knopen van grootte verschilden, was het moeilijk om ze mooi te schikken op de rok. Een variant waarbij de rok bekleedt was met schelpen ging een stuk eenvoudiger. Enfin, het is goed dat er een uitdaging in zit, anders was het maar saai!”

Begrijp ik het ook goed dat je vooral met andere mensen maakt?

Myriam: “Zeker! Samen maken is zoveel fijner. Je kan mensen samenbrengen op een positieve manier. Dan ontdek je hoeveel je kunt leren van elkaar. De meeste dingen leerde ik zo, of via Google zoekertjes. Ik kan ook alleen maken. Soms maak ik kleren of leg ik ze in. Dat leerde ik op de naaischool. Het blijft wel fijn om dingen weg te geven. Het is ook gemaakt om voor een gelegenheid te gebruiken, dus zoveel kan ik er daarna niet mee doen.”

Tof! Ben je erna dan ook kleermaker geweest?

Myriam: “Eigenlijk niet. Ik begon te werken in de verkoop bij de bakker. Daarna werd ik er storemanager. Ik combineerde daarna ook poetsen met middagtoezicht op de kleuterschool. En zestien jaar geleden werd ik politiek actief. Eerst als gemeenteraadslid, dan als OCMW-raadslid en nu als schepen.”

Dat is nogal een carrièreswitch.

Myriam: “Na de dood van mijn vader, die zijn hele leven politiek actief was, werd mij dat gevraagd en ben ik erop ingegaan. Ik doe het graag.”

Zou je je knutselactiviteiten liever doen?

Myriam: “Ik denk het niet. De balans tussen mijn werk als schepen en mijn hobby’s is goed zoals het nu is.”