Interview met Koen Verbruggen
Koen Verbruggen is in het dagelijkse leven kinesist. Een aantal jaren geleden ontdekte hij de fotografie en het liet hem niet meer los. Vooral sociaal bewogen fotografie is hem op het lijf geschreven. Hij werd laureaat Grote Prijs Sociale Fotografie 2024 met zijn reeks over Willy, een man met jongdementie. Koen is ook te horen op de Dag van de Sociale Fotografie 2024, daarom lichten wij al een tipje van de sluier.
Hoi Koen! Proficiat, je bent een van de laureaten van onze Grote Prijs Sociale Fotografie. Wanneer ben je met fotografie begonnen?
Koen Verbruggen: “Mijn gezin gaat graag op reis en op vakantie nam ik telkens foto’s. Ik kreeg bevestiging van mensen dat ik wel mooie vakantiekiekjes maakte. Dus dan dacht ik eraan om op een bepaald moment een betere camera wou. Het toeval wou dat je op een gegeven moment bij een abonnement van de Morgen een camera kreeg. En dit was de Nikon die ik wou. Dus ik nam een abonnement en ik kon beginnen dagdagelijks te fotograferen. (lacht) Een jaar of vijf geleden schreef ik me in bij de avondschool om wat meer kennis op te doen. En ondertussen zit ik nu in mijn laatste jaar fotografie aan de academie.”
Vertel eens iets meer over je reeks ‘Willy’ waarmee je dit jaar één van de 7 laureaten was op de Grote Prijs voor Sociale fotografie?
“In de academie moesten we elk jaar een eindwerk te maken. Ik ben kinesist en ik kwam 2x per week over de vloer bij Willy, die leed aan een ver gevorderde vorm van dementie. Ik vond Willy interessant om een reeks over te maken en ik vroeg aan zijn partner Jo of dit mocht. Jo stemde in. Willy besefte eigenlijk niet meer dat ik foto’s nam. Dit is tragisch maar het gaf wel natuurlijke beelden.”
Hoe lang heb je Willy gefotografeerd?
“Ik ging twee keer per week bij hem langs tussen april en juni, zo’n drie maanden. In januari het daaropvolgende jaar is Willy dan overleden.”
Wat is er gebeurd met de reeks?
“Ik heb dit eindwerk getoond op de opendeurdag van de academie en daarna heb ik een boek van de reeks gemaakt, die ik ook schonk aan de dochter van Willy en aan zijn weduwe. Tevens is een foto van mijn reeks verschenen op het bidprentje van Willy. Ik heb het werk ook voorgelegd aan de Alzheimer liga maar die waren minder geïnteresseerd. Bij jullie op de expo van Grote Prijs sociale fotografie heb ik uiteindelijk het werk aan een groot publiek laten zien.”
Heb je nog andere projecten gedaan?
“Ja, zo heb ik een boek gemaakt waarbij ik vier mensen een volledige dag volgde vanaf het opstaan tot het slapengaan.”
Welk eindwerk doe je nu voor je laatste jaar aan de academie?
“Ik breng een jaar lang de diverse werkingen van de Meerminne campus in Mortsel in beeld. Dit is een site met een rijke diverse werking van allerlei organisaties. Zo is er een sociaal restaurant en sociaal wassalon. Er zijn ook projecten waar jongeren zonder diploma of werk gestimuleerd worden om weer een zinvolle bezigheid te hebben om uiteindelijk de stap naar de arbeidsmarkt te kunnen zetten. Zo herstellen ze daar onder andere versleten sneakers en geven ze tenten die op festivals werden achtergelaten een tweede leven. Ook verblijven er heel veel nationaliteiten en onder meer Oekraïense vluchtelingen. Op die campus verblijven mensen van over heel de wereld. Een heel toffe sfeer daar.”
Als je heel wild mag dromen, wat zou je dan nog doen op fotografisch vlak?
“De sociale kant van een oorlogsgebied dat zegt me wel iets. Maar dat zal bij dromen blijven, vrees ik.”
Je weet nooit wat de toekomst brengt! Bedankt voor dit interview, Koen!
Wil je Koen Verbruggen live horen praten over zijn werk? Op zaterdag 30 november 2024 gaat hij in gesprek met Koen Verbruggen en de winnaar van de Grote Prijs Sociale fotografie, Mies Cosemans, op de Dag van de Sociale Fotografie. Meer info vind je hier.